Toen regisseur Guy Ritchie twee jaar geleden de zoveelste film over Sherlock Holmes maakte, stelde hij terug te willen keren naar het personage dat schrijver Arthur Conan Doyle met zijn boeken altijd voor ogen had gehad. De schrandere detective zou veel minder de oude speurneus moeten zijn die meestal wordt afgebeeld, en méér een brutale, koelbloedige misdaadbestrijder die lacht om het gevaar waar hij continue aan wordt blootgesteld. Deze regievisie leverde een vermakelijke actiekomedie op, met effectieve chemie tussen Robert Downey jr (als Holmes) en Jude Law (als zijn nuchtere sidekick Watson).

De film trok volle zalen (wereldwijde opbrengst:

520 miljoen dollar) en dus lag een tweede deel in de lijn der verwachtingen. Alle wetten van de sequel zijn van toepassing: het budget is hoger, het plot alomvattender en de chaos groter op de plekken waar Holmes en Watson de misdaad bestrijden. Het doortastende duo neemt het dit keer op tegen de geniale professor Moriarity (Jared Harris), die dankzij een ingenieus machtsspel hoopt een wereldoorlog te ontketenen. Met de monoloog waarin Moriarity zijn tegenstander voorspelt “dat het er binnenkort toch wel van gaat komen” lijkt de film zowaar zelfs enig historisch engagement te bieden.

Hoewel Sherlock Holmes: A Game of Shadows nog steeds een rommelig scenario heeft, is het verhaal al aanzienlijk minder los zand dan in deel 1 het geval was. Sommige kluchtige dialogen tussen Holmes en Watson slaan de plank mis. Maar het merendeel van de tijd weet regisseur Ritchie - die ook het tweede deel voor zijn rekening nam - het duo te beteugelen en hun melige terzijdes goed te doseren. De leukste momenten zijn de scenes waarin Holmes met een schijnbaar domme actie (bijvoorbeeld verkleed als vrouw door een trein lopen) een ingenieuze keten van gebeurtenis

sen in werking stelt waardoor de schurken uiteindelijk toch het nakijken hebben. En verder blijkt komiek Stephen Fry, als stoicijnse homoseksuele broer van Watson, een zeer welkome aanvulling binnen de cast te zijn.

Er valt overigens ook nog genoeg op Sherlock Holmes II af te dingen. De bijrol van Noomi Rapace (die na haar rol van Lisbeth Salander in de succesvolle Millennium-trilogie haar Engelstalige debuut maakt) als zigeunerin op zoek naar haar broer is wel erg flets. En het grootste probleem is - net als bij de voorganger - dat na het verlaten van de bioscoop eigenlijk geen enkel hoogtepunt memorabel genoeg blijkt te zijn om langer dan de speelduur van de film te blijven hangen.

Maar de vraag is of je dat ook moet verlangen van schaamteloos popcornvermaak als dit. Wat vooral domineert tijdens de aftiteling is de behoefte om binnen afzienbare tijd méér avonturen van het schrandere duo te mogen aanschouwen. Als deel 2 hetzelfde commerciële resultaat oogst als zijn voorganger,

zal dat zeker niet al te lang gaan duren.

Bron: Spitsnieuws.nl


2 De vorm:
Het verhaal speelt zich vooral af in parijs. De hoofdpersonen zijn gekleed in een 19de eeuwse stijl. De locaties en de kleding bepalen heel erg de sfeer omdat het er voor zorgt dat je gelooft dat ze in de 19de eeuw zijn. De muziek was meestal achtergrond muziek maar bepaalde wel hoe spannend bepaalde stukken in de film waren. er was amper sprake van speciale geluidseffecten omdat het erg opgaat in de achtergrond. het verhaal is chronologisch verteld. Bij mij zijn vooral de vechtscenes bijgebleven omdat die het spannends waren. De film is een actie-comedy.

3. De inhoud:
het begint in engeland waar Holmes bezig is met een paar moorden te onderzoeken. Hij is er alleen achter gekomen dat er meer achter zit dan zomaar een moord en gaat samen met Dr watson mee naar parijs. eigenlijk is Dr Watson op zijn huwelijksreis maar hij word door Holmes overgehaald om mee te onderzoeken. De film gaat over dat er in frankrijk anarchisten zijn die bomaanslagen plegen maar later ontdek je dat Moriarty (de slechterik in de film) een wereldoorlog wilt ontketenen om dan alle wapens aan landen te verkopen. De belangrijkste personages zijn Sherlock Holmes en Dr watson Sherlock holmes is de rustige en denkt veel na terwijl Dr Watson een beetje mee gaat met wat Holmes doet. De relatie onderling is dat ze oude vrienden zijn die graag de rare politiezaken oplossen. De personages zijn geen gewone mensen en ze vertegenwoordigen de goede kant van de mensen in de film omdat ze er voor zorgen dat er geen oorlog komt. Ik heb vooral meegeleeft met Holmes omdat hij het interessant was en dat komt omdat hij steeds nadenkt over wat er gaat gebeuren en wat ze gaan doen.

4 functie:
De film is bedoeld om het publiek te amuseren. De regiseur gebruikt vooral veel actie om de kijker geinteresserd te houden en zorgt er ook voor dat alles wat Holmes denkt word uitgelegd.

5 mijn reactie:
Ik verwachte een spannende en redelijk ingewikkelde film maar het was achteraf goed te volgen en het was ook erg spannend. Vooral Holmes heeft veel indruk op me gemaakt omdat hij alles anders ziet in de film terwijl jij het nog anders ziet. Ik vond het een goede en spannende film omdat er steeds voor gezorgt word dat er iets spannends gebeurt en dat je aan het denken blijft en ik zou het zeker aanraden aan iedereen om de film te gaan zien.